Ghazal 40: "Thanks be to God" - Hafez
Thanks be to God that at long last the wine-shop's door
Is open, since it's what I'm longing, headed for.
The jars are clamoring, bubbling with intoxication.
The wine in there is real and not a metaphor.
It brings me drunkenness and pride and dissipation
I bring my helplessness, and desperate need for more.
A secret I've not told to others, nor will tell,
I'll tell my Friend. With him a secret is secure.
It's no short story. It describes each twist and turn
In my beloved's hair. For lovers have much lore.
Majnún's heart fell for Layla's curls, as King Mahmoud's
Face fell at slave Ayáz's feet forevermore.
I, like a hawk, have sealed my eyes to all this world,
To catch sight of your face, the beauty I adore.
Whoever wanders in the Ka'ba of your street,
Your eyebrow is the Qibla he must pray before.
Friends who would know why humbled Hafiz' heart is burning,
Ask candles why they melt about a burning core.
Original Farsi Version:
المنة لله که در میکده باز است
زان رو که مرا بر در او روی نیاز است
خم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است
از وی همه مستی و غرور است و تکبر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است
رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که او محرم راز است
شرح شکن زلف خم اندر خم جانان
کوته نتوان کرد که این قصه دراز است
بار دل مجنون و خم طره لیلی
رخساره محمود و کف پای ایاز است
بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است
در کعبه کوی تو هر آن کس که بیاید
از قبله ابروی تو در عین نماز است
ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است